با توجه به اینکه انجام عمل جراحی برای فیکساسیون شکستگیهای استخوان ترقوه به صورت روزافزونی در حال افزایش می باشد، در این مطالعه به مقایسه انتخاب درمان غیرجراحی و جراحی برای ثابت سازی این استخوان از نظر احتمال عدم جوش خوردن استخوان، عوارض جانبی و عملکرد شانه پرداخته شده است.
در این مطالعه که به صورت آینده نگر در چند مرکز درمانی صورت پذیرفته است ، بیماران در سنین بین 18 و 60 سال با شکستگی توام با جابجایی استخوان ترقوه به صورت تصادفی تحت درمان غیرجراحی یا جراحی استخوان قرار گرفتند.بیماران در فواصل 6 هفته ، 3 ماه و یکسال پس از حادثه از نظر عملکرد شانه ، نیاز به عمل جراحی مجدد ، مسائل زیبایی و سلامت عمومی مورد بازبینی قرار گرفتند. احتمال عدم جوشخوردگی استخوان پس از یکسال مورد توجه ویژه قرار داشت.
یکصد و شست بیمار در این مطالعه شرکت داده شدند. میزان عدم جوش خوردگی استخوان به میزان قابل توجهی در موارد درمان غیرجراحی بالاتر بود.(23% عدم جوش خوردگی موارد درمان غیرجراحی درمقایسه با 2.4% در موارد جراحی). مواردی از عدم جوش خوردگی که نیاز به درمان جراحی و فیکساسیون با پلاک پیدا کردند نیز در این گروه به میزان قابل توجهی بالاتر بود.(12.9% در مقایسه با 1.2%) ولی میزان نیاز به جراحی مجدد به طورکلی در موارد جراحی شده شکستگی ترقوه بالاتر بود که عمدتا مربوط به خارجسازی پلاک استفاده شده می شد. 19% از بیماران جراحی شده در اطراف اسکار جراحی دچار کاهش حس گردیدند. از نظر عملکرد مفصل شانه اختلافی بین دو گروه جراحی شده و نشده وجود نداشت.
در پایان مقاله انجام عمل جراحی را برای آن دسته از شکستگیها میدشفت استخوان ترقوه که جابجایی قطعات بیش از عرض استخوان ترقوه بوده است پیشنهاد نموده است. گرچه به احتمال افزایش نیاز به انجام جراحی مجدد (جهت خارجسازی بعدی پلاک) در این گروه اذعان نموده است.