J Bone Joint Surg Am, 2016 Dec 21; 98 (24): 2089 -2095 . Won Chul Shin, MD; Seung Hun Woo, MD; Seung-Jun Lee, MD; Jung Sub Lee, MD, PhD; Choongrak Kim, PhD; Kuen Tak Suh, MD, PhD
در این مطالعه 208 بیمار با شکستگی ناحیه هیپ و کاندید جراحی در بیمارستان دانشگاهی پوسان در جمهوری کره از دسامبر 2010 تا اوت 2014 مورد بررسی قرار گرفته اند. این بیماران پس از بستری وپیش از انجام عمل جراحی جهت تشخیص احتمال لخته شدن خون در پا تحت MDCT ونوگرافی قرار گرفته اند. ریسک فاکتورهای ترومبوآمبولی و فاصله زمانی بین حادثه و انجام MDCT مورد بررسی قرار گرفته است.
نتایج: بر اساس نتایج ،11.1% بیماران پیش ازجراحی دچار ترومبوآمبولی بوده اند(23 مورد از مجموع 208 بیمار). 12 بیمار مبتلا به DVT ، هفت بیمار مبتلا به آمبولی ریه و 4 بیمار هردو.متوسط فاصله زمانی بین حادثه و انجام MDCT ونوگرافی 4.9 روز بوده است. 7.6 روز برای موارد ابتلا به ترومبوآمبولی و4.2 روز برای سایر موارد.در این مطالعه جنس مونث ، شکستگی ساب تروکانتریک ، بیماری ریوی ، سرطان ، بستری قبلی برای ترومبوآمبولی و داشتن رگهای واریسی از عوامل خطرساز ترومبوآمبولی شناخته شدند.
نتیجه گیری این مطالعه: برای بیمارانی که جراحی آنها بیش از 24 ساعت به تاخیر می افتد ، باید به صورت روتین از نظر ابتلا به ترومبوآمبولی مورد بررسی قرار بگیرند. در این موارد MDCT ونوگرافی می تواند روش موثر و مفیدی تلقی گردد.
یک نظر شخصی: ریسک بالای ترومبوآمبولی در بیماران مبتلا به شکستگی استخوانهای بزرگ اندام تحتانی مانند هیپ و ران واقعیت بدیهی و غیرقابل کتمانی است. در مواردی که عمل جراحی این بیماران به هر علتی دچار تاخیر می گردد ، به طور معمول داروهای موثر ضدانعقاد شروع شده و مورد تجویز قرار می گیرند. به نظر اینجانب نکته مهم و قابل تاکید در اینجا اخذ تمامی تمهیدات ممکن برای اجتناب از تاخیر غیرضروری عمل جراحی در این بیماران می باشد. رویدادی که در بیمارستانهای با مراجعه زیاد ، به علت انباشتگی نوبتهای جراحی ، عدم هماهنگیهای بین بخشی در آماده سازی این بیماران برای عمل جراحی و به طور کلی نبود یک باور واقعی و اراده قاطع در به حداقل رساندن زمان انتظار برای جراحی در این بیماران به کرات رخ می دهد و چشم انداز نزدیکی برای رفع این مشکل در آینده نزدیک مشاهده نمی شود.
