همانطور که می دانیم ، مصرف بای فسفوناتها که عمدتا در بیماران مبتلا به "پوکی استخوان" تجویز می گردد در طولانی مدت ، باعث افزایش شکنندگی در استخوانها می شود. در این مطالعه عوامل موثر در تاخیر یا عدم جوش خوردن شکستگی ران در اثر مصرف طولانی مدت بای فسفوناتها پس از عمل جراحی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است.
در این مطالعه 99 بیمار با شکستگی استخوان ران مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. همه این بیماران شرح حال مستندی از مصرف طولانی مدت بای فسفوناتها داشتند. به طور متوسط 7.4 سال (بعلاوه و منهای 3.5 سال).
در 70% از این بیماران به طور متوسط 6 ماه پس از جراحی جوش خوردگی کامل حاصل گردید و این گروه جزء دسته موفق درمانی قرار گرفتند.30% باقیمانده با تاخیر یا عدم جوش خوردن استخوان ران در گروه مشکل دارتقسیم بندی شدند.
در این مطالعه نشان داده شد شکستگی های بالای ناحیه ایسم ، قوس استخوان ران بالای 10 درجه و نسبت ضخامت کورتکس لترال به مدیال بالای 1.4 همگی با افزایش احتمال جوش نخوردن استخوان ران همراه بودند ولی هیچیک از این عوامل قابل کنترل یا تغییر نمی باشند.شکستگیهای اضافی ایجاد شده حین عمل جراحی و نسبت فاصله باقیمانده بین دو قسمت شکستگی (gap) و ضخامت کورتکس در ناحیه قدام و لترال بالای 0.2 از عوامل قابل کنترل در پیشگیری از تاخیر یا عدم جوش خوردن شکستگی در این بیماران تشخیص داده شد.
در پایان این مقاله پیشنهاد شده که با دقت در پرهیز از ایجاد شکستگیهای بیشتر حین جراحی و کاهش فاصله بین قطعات شکسته تا جای ممکن به خصوص در کورتکی قدامی و خارجی احتمال عدم جوش خوردن یا تاخیر در جوش خوردن در این شکستگیها به حداقل رسانده شود.
